دانلود فیلم Funny Games 2007 (بازی‌های مسخره) دوبله فارسی بدون سانسور

خانواده فاربر برای گذراندن تعطیلات به خانه ویلایی خود در کنار دریاچه رفته اند. اما در بدو ورود با پیدا شدن سر و کله دو پسر خوش سیما - پیتر و پل - با لباس های گلف بر تن آرامش شان بر هم می ریزد...

مرد جوان روانی در تعطیلات خود یک مادر، پدر و پسر را گروگان می‌گیرند و در کابین خود آن‌ها را وادار به انجام یک بازی سادیستی با یکدیگر، برای تفریح خود می‌کنند.

دو جوان روان پریش چند نفر رو را در کابین خود گروگان می گیرند.

بازی‌های مسخره بازسازی فیلمی به همین نام اثر خود هانکه است که در سال ۱۹۹۷ ساخته شده بود. خانواده فاربر که به تعطیلات رفته‌اند به زودی با پیدا شدن سر و کله دو نفر با لباس های گلف بر تن آرامش‌شان بر هم می ریزد…

دانلود فیلم Funny Games 2007 (بازی‌های مسخره) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.

نائومی واتس و تیم راث در بازی‌های خنده‌دار نقش زوجی را بازی می‌کنند که توسط دو قاتل بسیار آزاردهنده وحشت می‌کنند. و راستش را بگویم، تماشای بازی‌های مسخره نوعی شکنجه است. شاید من فقط یک بچه هستم، اما نمی توانم هیچ چیز جالبی در مورد خشونت بی معنی بدون طرح پیدا کنم. من از قاتلان طبیعی متنفر بودم و از بازی‌های مسخره نیز متنفر بودم.

بازی‌های مسخره شامل خانواده ای (نائومی واتس و تیم راث و پسرشان) است که به خانه تعطیلات خود در دریاچه سفر می کنند. در آنجا با دو مرد جوان عجیب و غریب (مایکل پیت و بردی کوربت) آشنا می شوند که می گویند دوستان خانواده را می شناسند. اما آنها این کار را نمی کنند. آنها را گروگان گرفته بودند. و این خانواده را نیز گروگان بگیرید. و آنها را شکنجه می دهد و آنها را به بازی مرگ یا زندگی وادار می کند.

بازی‌های مسخره چه فایده ای داشت؟ این بی‌معنی‌ترین تریلر از زمان قاتلان طبیعی است. من به اندازه آن فیلم از آن متنفر نبودم، اما همچنان از آن متنفر بودم. این یک تریلر بیهوده و بی‌قلب است که هیچ هدفی را دنبال نخواهد کرد. آنقدر از آن متنفر بودم که مجبور شدم تماشای آن را متوقف کنم.

از خشونت برایم مهم نیست. من فیلم های رابرت رودریگز را دوست دارم. من حتی فکر نمی کنم بچه ها در یک فیلم بمیرند. اما اگر خشونت بدون طرح داستانی باشد و بازیگران اذیت کنند، آن را دوست ندارم. و من نکردم واقعا بازی های خنده دار فیلم بدی است.

دانلود فیلم Funny Games 2007 (بازی‌های مسخره) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.

کمی بیشتر از یک ماه پیش فیلمی به نام «شیطان» را دیدم. در آن، گروهی از مردم در آسانسوری گیر کرده‌اند که احتمالاً به این دلیل که حضور شیطان در کنار آنها است، به بن‌بست رسیده است. در سرتاسر فیلم، مردم احمقانه رفتار می‌کنند و فقط آنجا می‌ایستند و فکر می‌کنند چه باید بکنند، نه اینکه واقعاً هر کاری انجام دهند، یکی یکی سلاخی شوند. آنها فقط شروع می کنند تا به سمت انتها عمل کنند، و این عمدتا زمانی است که ما متوجه می شویم شیطان مورد نظر کیست.

اگر من را دنبال می کنید، باید ایده مشابهی از بازی های خنده دار داشته باشید. .

یک خانواده 3 نفره برای تعطیلات به دریاچه ای نزدیک می روند. آنها یک خانواده کاملاً شاد هستند، یا اینطور به نظر می رسد. این تا زمانی است که پسرهای پشت خیابان... اوف، منظورم این است که دو پسر به آنها سر می زنند و همه آنها خوب هستند. ظاهراً مادر به اندازه کافی از آنها استفاده کرده است، و حتی گرفتن پاپ برای حذف آنها کار نخواهد کرد. آنها چگونه پاسخ می دهند؟ ضربه زدن به پای او با یک باشگاه گلف.

پدر می‌تواند با مبارزه پاسخ دهد. در عوض، او فقط ناله می‌کند و ناله می‌کند و پایش را در آغوش می‌گیرد، زیرا خیلی می‌ترسد که توسط چوب گلف شیطانی مرگ کشته شود. من همچنین به این نکته اشاره خواهم کرد که 2 کیسه چوب گلف وجود دارد، اما همسر آنقدر خنگ است که یکی را نگیرد و از آن به عنوان دفاع استفاده نکند.

در تمام این مدت بیهوده شکستن دیوار چهارم و خودنمایی ، خانواده می توانند با مبارزه پاسخ دهند، اما نه، تنها کاری که می توانند انجام دهند این است که در باشگاه گلف شیطانی عذاب گریه و ناله کنند. همسر مجبور می‌شود خود را برهنه کند و پسر را با یک تفنگ ساچمه‌ای منفجر می‌کنند، همه اینها به این دلیل است که آنها نمی‌توانستند کاری برای دفاع از خود انجام دهند.

اوه، اما پس از آن دو خزنده برای مدت کوتاهی ترک می‌کنند. از زمان خوب، آنها می توانند کاری برای دفاع از خود انجام دهند، درست است؟ مثلاً یکی از چاقوهای آشپزخانه را بردارید، یک سنگر درست کنید، یا بهتر از همه، سوار ماشین شوید و جهنم را از آنجا بیرون بیاورید، درست است؟ نه نه. Capital N، Capital O.

در عوض، آنها چیزی را که به نظر می رسد یک ساعت صرف خشک کردن گوشی می کنند. وقتی می توانند از آن استفاده کنند، به جای اینکه چیزی مانند "911، پلیس!!! دو نوجوان دیوانه به خانه ما حمله کنند!!! لطفا هر چه زودتر به (آدرس) بروید!!!"، چیزی را سپری می کنند که به نظر یک ابدیت است. با فریاد "سلام؟؟؟؟ سلام؟؟؟؟" داخل گوشی و به همین دلیل، وقتی دو روانی برمی‌گردند، دوباره به بازی برمی‌گردند.

اوه، من به مامان اعتبار می‌دهم که سرنشین و اسلحه را گرفته است!!! اوه صبر کنید، او فقط یکی از آنها را شلیک کرد و چون ظاهراً به دلایل نامعلومی برای بیننده نمی تواند به دیگری شلیک کند، دیگری ریموت را می گیرد و آن را به عقب می چرخاند. من با تو شوخی نمی‌کنم.

می‌توانستم ادامه دهم، اما فقط دارم از این بابت عصبانی می‌شوم. من برای یک بار دیگر از فیلم هایی که در آن گروهی از مردم وحشت زده می شوند و آنقدر باهوش نیستند که از خود دفاع کنند خسته شده ام. ظاهراً این هدف هانکه بوده است، زیرا او معمولاً با این مضمون سر بیننده‌اش را می‌کوبد، زیرا ما بیش از حد خنگ هستیم و فقط می‌توانیم یک داستان ساده را تماشا کنیم. در هر صورت، از این سطل زباله اجتناب کنید. تنها چیزی که وحشتناک تر از دو پسر نوجوانی است که خانواده ای را با چوب گلف به وحشت می اندازند، خانه ای پر از احمق هایی است که به اندازه کافی باهوش نیستند که از خود دفاع کنند.

دانلود فیلم Funny Games 2007 (بازی‌های مسخره) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.

اسکار وایلد در پیشگفتار خود برای «دوریان گری» می‌گوید: «تنوع نظرات در مورد یک اثر هنری نشان می‌دهد که اثر جدید، پیچیده و حیاتی است.» بازی‌های خنده‌دار با این شرایط مطابقت دارند.

شاید یکی باشد. یکی از قطبی‌ترین فیلم‌های ترسناک (آمریکایی) چند دهه اخیر، بازی‌های خنده‌دار اگر طراحی نشده بود، قرار بود جنجال‌افکنی و کالبد شکافی برانگیزد و البته ماموریت آن با بیل انجام شد. مجموعه ای از استدلال های پرشور طرفداران و متنفران سرسخت برخی از حقایق را نشان می دهد که به سختی به دست آمده اند: عمدتاً این که مردم تلاش می کنند تا به دیگران ثابت کنند که چرا نظرشان معتبرترین است (چند منتقد معتقدند که فیلم به دلیل خوب ساخته شدن توهین آمیز است. یکی از کنجکاوترین ارزیابی‌هایی که من با آن برخورد کردم.) با این حال، آنچه برای من جذاب‌تر است این است که در پایان روز، هر دو طرف در واقع از خشونت روی صفحه دفاع می‌کنند؛ این نحوه ارائه خشونت است که نقطه اختلاف است.

بازی‌های مسخره یک تلفیق جسورانه است تمرین چرخشی که به‌عنوان نوعی ساختارشکنی عکس‌العمل در برابر شکنجه عمل می‌کند که بینندگانش را به چالش می‌کشد تا واکنش‌های خود را نسبت به آن زیر سوال ببرند. غرور به تنهایی بسیاری از بینندگان را مدتها قبل از اینکه به فریم اول نگاه کنند، تقسیم کرده بود. مانند سیاست حزبی، یا باید 100% موافق بود یا کاملا مخالف. هانکه یا یک خراش خود راضی است یا یک فیلمساز واقعا کنجکاو که از رسانه خود استفاده می کند تا مردم را در مورد مسائلی که او را آزار می دهد فکر کنند، درست است؟ آیا او به مخاطبان خود احترام می گذارد یا آنها را تحقیر می کند؟ آیا او آنها را برای حضور تنبیه می کند؟ آیا او معتقد است که از خشونت باید کم استفاده کرد یا به طور کامل از آن اجتناب کرد؟ آیا او می خواهد بینندگانش منعکس کنند یا صرفا تسلیم شوند؟ اصلا میدونه؟ صرف نظر از این، یکپارچگی او مطمئناً در تعادل است.

به عنوان یک فیلم ترسناک، بازی‌های خنده‌دار بینندگان خود را به گونه‌ای به صدا در می‌آورد که یادآور کشتار با اره برقی تگزاس اصلی است. مانند هوپر، هانکه وقتی شخصیتی مورد خشونت قرار می‌گیرد، دوربین را از کنش منحرف می‌کند و به جای نشان دادن، پیشنهاد می‌دهد. او حس عجیبی از زمان‌بندی دارد، در مورد مدت زمانی که اجازه می‌دهد یک نما طول بکشد تا پاسخ عاطفی مورد نظر مخاطبش را برانگیزد، دقیق است و به طور غریزی می‌داند که چگونه احساس امنیت بیننده را تضعیف کند. نمایش (یا باید بگویم بازنمایی؟) از رنج و شکنجه اعمال شده بر سه عضو این خانواده طبقه بالا شاید برای تماشای آن دردناک باشد، اما مازوخیسم سینمایی به خاطر مازوخیسم نیست، همانطور که برخی استدلال کرده اند. خشونت در زندگی واقعی به همان شکل پر شور و کارتونی که در اکثر فیلم‌های ترسناک امروزی دیده می‌شود، ظاهر نمی‌شود، و بازی‌های خنده‌دار در این مورد دو چندان می‌شود. تاکید فیلم بر وحشیگری خام به این منظور است که بینندگان را وادار کند محتوا را در چارچوب مورد توجه قرار دهند، نه برای تیتراژ. و در حالی که بسیاری از Funny Games به دلیل استفاده از ابزاری که راجر ایبرت از آن به عنوان «طرح احمق» یاد می‌کند انتقاد می‌کنند، (که در آن شخصیت‌ها تصمیمات احمقانه و غیرمنطقی می‌گیرند تا از پایان زودهنگام فیلم جلوگیری کنند)، این نمی‌تواند دور از واقعیت باشد. بازی‌های مسخره بر اساس یک پرونده مستند ساخته شده است، و اگر بخواهید از بازماندگان واقعی حمله به خانه بپرسید، به احتمال زیاد همان چیزی را به شما خواهند گفت که ترس آنها را قادر به اتخاذ آن نوع تصمیمات قهرمانانه ای کرده است که تماشاگران. انتظار داشته باشید که در فیلم Funny Games‌های ترسناک بازی کنید.

آیا بازی‌های خنده‌دار بدون چهارمین تورنمنت دیوارشکنی شکنجه‌ای که فریس بولرهای روان‌پریش ما هم بر شخصیت‌ها و هم به تماشاگر تحمیل می‌کنند، کار می‌کرد؟ فرضاً، فرض کنید هانکه متا فاکتور را حذف کرد، سکانس‌های شکنجه را کاهش داد، اما عناصر هیجان‌انگیز ساده‌تر را حفظ کرد: نتیجه بدون شک یک ترن هوایی پر ارزش، ترسناک و مؤثر خواهد بود (صحنه‌ای که پسر برای کمک به سوی همسایه ها می دود و متوجه می شود که خانواده مرده، برای مثال، بدون ترسناک بودن ترسناک است - و برخی از دلهره آورترین لحظات را از بهترین کلاسیک های ژانر به یاد می آورد). هانکه استاد تعلیق است به نحوی که هیچکاک قدردانی می کرد و او حق خود را برای زیر پا گذاشتن قوانین برای رسیدن به چیزی عمیق تر به دست می آورد. یک فیلمساز کوچک‌تر اگر نتواند قبل از شیرجه زدن به آب‌های عمیق‌تر مهارت خود را ثابت کند، منافق خواهد بود.

کسانی که «آزمایش» هانکه را به‌عنوان رساله‌ای ضدخشونت یا مورد بی‌معنی مخاطب محکوم می‌کنند. shaming بیش از حد ساده شده و برخی از نکات کاربردی تر فیلم را از دست داده است. اگر غرور خود را دم در بررسی کنید و ضربات قلم موی هانکه را به دقت بررسی کنید، یادآوری خواهد شد که چرا، حداقل در ژانر ترسناک/هیجان‌انگیز، تقریباً ضروری است که یک داستان متکی بر دستکاری مخاطب و هدایت نادرست برای کار باشد. با این حال، به نظر می‌رسد که هالیوود مدرن به این باور ندارد که مخاطبان واقعاً دوست دارند همانطور که استاد بزرگ تأکید می‌کرد «مثل پیانو» نواخته شوند. Funny Games از رویکرد آزمایش شده و واقعی "تئاتر ذهن" استفاده می کند - رویکردی که قبلاً استاندارد طلایی این ژانر بود. عجیب است که به نظر می رسد تحمل تماشاگران برای خون و روده در بالاترین حد خود قرار دارد، در حالی که تمایل آنها به خلق و خو و پیشنهاد همزمان از بین رفته است (تصور کنید مصطفی عقاد و ایروین یابلان، جان کارپنتر را مجبور می کردند که رابطه جنسی، خشونت و استثمار را تقویت کند. و بخش‌های خسته‌کننده «هالووین» را حذف کنید). به طرز متناقضی، این هانکه «فضول» است که پیچیدگی مخاطبانش را دست کم نمی گیرد. من معتقدم او می خواهد آنها بدانند که لیاقت بیشتری دارند. او پیشنهاد نمی کند که بچه را با آب حمام بیرون بیندازیم.

تجربه بازی های خنده دار در تئاتر برای اولین بار در واقع تجربه آزاردهنده ای بود، اما این واکنش های تماشاگران بود که ناراحت کننده ترین آنها بود. در لحظه ای که پسر شلوارش را خیس می کند پس از سرپوش شدن توسط یکی از تبهکاران نوجوان فیلم، حدود یک چهارم تماشاگران از خنده منفجر می شوند. مطمئناً قرار نبود خنده دار باشد. در واقع یکی از دلخراش ترین لحظات فیلم بود. در آن زمان بود که فهمیدم فیلم هانکه واقعاً هدفی را دنبال می کند زیرا من را در معرض بخشی از مردم قرار می دهد که ساده لوحانه از وجود آنها بی اطلاع بودم (در واقع، افرادی هستند که در رنج دیگران شوخ طبعی پیدا می کنند). همچنین باعث شد که واکنش خودم را زیر سوال ببرم: آیا من خیلی سفت بودم و آن را خیلی جدی می گرفتم؟

آن را دوست داشته باشید یا از آن متنفر باشید، Funny Games آب مغز شما را به جریان می اندازد. و حتی با وجود اینکه هزاران فیلم هر سال اکران می شوند، کمتر و کمتری مانند فیلم هانکه را می بینیم که پتانسیل سودآوری خود را قربانی می کنند تا به تماشاگران چیزی خارج از مسیر شکست خورده بدهند. برای این به تنهایی، شایسته ستایش است. و هر چه بیشتر کسی از تصدیق میزان باورنکردنی هنر و هنر نمایش داده شده در اینجا امتناع می ورزد، یا سعی می کند دیگران را متقاعد کند که چرا این یک انبوه آشغال پرمدعا و شعله ور است، آن فرد جایگاه فیلم را به عنوان هنر مشارکتی بیشتر تایید می کند - و هانکه بیشتر می شود. بلوف آنها را نامیده است. از این گذشته، به نقل از شعار فیلم، "باید اعتراف کنید، این را به گردن خود آورده اید". نکردی؟

دانلود فیلم Funny Games 2007 (بازی‌های مسخره) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.

این ممکن است حاوی اسپویل‌های خفیف باشد.

من فیلم‌های ترسناک/تعلیق‌آمیز خوب را در ژانری که مملو از فیلم‌های ترسناک آسیایی PG-13 است که آمریکایی‌سازی شده‌اند یا پورن‌های کاملاً شکنجه‌آمیز مانند Hostel دوست دارم.

امیدوارم بازی‌های مسخره متفاوت باشد. متأسفانه کارگردان صرفاً می‌خواهد به خشونت در فیلم Funny Games‌ها اشاره کند. او اساساً بیان می‌کند که افرادی که از خشونت لذت می‌برند، بیمار هستند.

در مورد خود فیلم، عملکرد خوبی توسط واتس دارد و در مجموع بازی خوب است. با این حال، هیچ تعلیقی ایجاد نمی کند و قوانین اساسی درباره فیلم ها را زیر پا می گذارد. شخصیت‌ها با تماشاگر صحبت می‌کنند و از یک کنترل از راه دور برای تغییر وقایع فیلم استفاده می‌کنند.

نمی‌دانم چه کسی برای فیلم جذاب است. خشونت چندانی برای سگ‌های گور وجود ندارد و من فکر نمی‌کنم چند روان‌پزشک خانواده‌ای را (همگی خارج از صفحه نمایش) شکنجه می‌کنند سرگرم‌کننده باشند.

فیلم فاقد تعلیق، طنز، خشونت است. و فقط پیامی مبنی بر اینکه خشونت بد است.

من شخصاً یک سگ شکاری نیستم، اما فکر می‌کنم کارگردان به مردم اعتبار کافی نمی‌دهد. مردم می دانند خشونت در فیلم Funny Games ها باعث باور می شود. چرا 2 ساعت وقت مردم را برای ساختن یک تفسیر اجتماعی علیه خشونت در فیلم Funny Games ها تلف می کنیم؟ بازی‌های مسخره چیزی بیش از اتلاف وقت نیست.

توصیه من: برو کرایه (یا خرید) پرتقال ساعتی استنلی کوبریک که قلمروی مشابه را پوشش می‌دهد اما به روشی بسیار بهتر.

دانلود فیلم Funny Games 2007 (بازی‌های مسخره) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.

بازی‌های مسخره رو دیروز دیدم و در کل خیلی خوشم اومد. وای ... نمی دانم آخرین بار چه زمانی به یک فیلم ترسناک / روان درام رفتم که بسیار ترسناک بود ... به روشی ضعیف، تاریک و از نظر روانی ویرانگر.

من فکر کردم بازیگری و فیلمنامه و کارگردانی و تدوین همگی واقعا عالی بودند. همه چیز به جز همه چیز در بازی‌های مسخره با هم کار می کند تا شما را به یک تجربه کاملاً هولناک بکشاند.

چیزی که واقعاً مرا مجذوب خود کرد این تنش کم بیان اما بی امان بود که فقط چنگ می زند و خفه می کند و از ابتدا تا انتها را تحت تأثیر قرار می دهد.
این از آن نوع فیلم هایی است که واقعاً باعث می شود شما *احساس کنید* آنجا هستید و از آنچه این خانواده بدبخت پشت سر گذاشته اند می گذرانید.

اگر آن را ندیده اید. با این حال و مانند روان درام خوب، سرد کننده و عاقلانه خونین، هی، بازی‌های مسخره را ببینید... در بهترین حالتش واقعاً روان درام ترسناک است.

دانلود فیلم Funny Games 2007 (بازی‌های مسخره) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.

طرف مازوخیست شخصیت من هر دو نسخه از "بازی های خنده دار" میشائیل هانکه را دید و آنها را دوست داشت. خوب "لایک" ممکن است کلمه درستی نباشد، اما اجازه دهید به شما بگویم که نمی توانستم آن تصاویر را برای روزها از ذهنم دور کنم. همین اتفاق در مورد آخرین فیلم هانکه به نام "روبان سفید" و همچنین با "کش" و به ویژه با "معلم پیانو" رخ داد که من شیفته میشائیل هانکه هستم اما به او اعتماد ندارم. من هم مانند او از درخشش او آگاه هستم. یک خودآگاهی در مورد کار او وجود دارد که آن را از هر شکلی از بی گناهی پاک می کند. این خیلی ناراحت کننده است. لوئیس بونوئل وقتی در طول فیلم‌های او غش می‌کردند یا استفراغ می‌کردند، احساس پیروزی می‌کرد، اما در مورد او، مشخص بود که او از کجا آمده است. خلوص اینگمن برگمان نمی توانست به او اجازه دهد فیلمی مانند «بازی های خنده دار» را بسازد، هانکه آن را دو بار ساخت. هنرمند یا کلاهبردار؟ من فکر می کنم هر دو، اما این به خودی خود آنقدرها غیرعادی نیست، چیزی که غیرعادی است این است که این کلاهبرداری به طرز پرخیاطی انجام شده است. پایان فیلم او ممکن است این تمایل را در شما ایجاد کند که چیزی را به صفحه پرتاب کنید و با صدای بلند نفرین کنید. اما، و اینجا جایی است که کلاهبرداری واقعاً کار می کند، من متوجه شدم که می خواهم دوباره فیلم های او را ببینم. چه مرگمه؟ فکر می‌کنم پاسخ این است که من عاشق فیلم هستم و مایکل هنکه دوباره با برخی از فیلمسازان مورد علاقه‌ام دیدار می‌کند و با آنها همان کاری را می‌کند که مهاجمان خانه با خانواده «بازی‌های خنده‌دار» می‌کنند. «بازی‌های خنده‌دار از نظر برخی، تجاری‌ترین فیلم مایکل هنکه است، خنده‌دار نیست؟